Οι εξελίξεις στην Luftansa

24.11.08

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην πορεία του Συλλόγου. Καθήκον μας είναι να αντιμετωπίσουμε την επίθεση που εκδηλώθηκε εκ μέρους της Lufthansa, και στόχο έχει την εισαγωγή στον Κλάδο νέων μοντέλων εργασιακών σχέσεων. Για να διαμορφώσουμε μια σωστή τακτική αντιμετώπισης της συγκεκριμένης επίθεσης, έχει μεγάλη σημασία να εκτιμήσουμε σωστά τις προθέσεις τις εταιρείας, που αποσκοπεί, ποια μέσα μπορεί να μεταχειρισθεί για να προωθήσει το σχέδιό της, ποιά επικοινωνιακά ¨κόλπα¨ μπορεί να προβάλει.

Ποια είναι η στόχευση της εταιρείας;
Οι αναδιαρθρώσεις που επήλθαν στις αερομεταφορές, λόγω της απελευθέρωσης τους, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί με κύριο αποτέλεσμα την δραστική μείωση των θέσεων εργασίας και την μεταφορά έργου σε άλλους φορείς, όπως οι Handlers. Ο ανταγωνισμός αφάνισε η οδήγησε σε εξαγορά μικρές η περιφερειακές εταιρείες και δημιούργησε τους mega carriers και τις γνωστές αεροπορικές συμμαχίες. Τεράστια κέρδη καρπούνται τώρα οι εναπομείναντες γίγαντες. Αυτό που έχει απομείνει για υλοποίηση είναι η μονιμοποίηση των αποτελεσμάτων αυτής της διαδικασίας μέσω της επιβολής νέων μοντέλων εργασιακών σχέσεων που θα αμφισβητούν τις υφιστάμενες Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας, τα κεκτημένα και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Αρκετά χρόνια τώρα οι Ξένες αεροπορικές εταιρείες στην χώρα μας, ψάχνουν εναγωνίως τρόπους για να απαλλαγούν από την Συλλογική Σύμβαση του Κλάδου, η οποία με τις ρυθμίσεις της έχει εξασφαλίσει ένα αξιοπρεπές μισθολογικό και εργασιακό επίπεδο στους εργαζόμενους. Ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε εταιρείας η κάθε σωματείου, προχωρούν είτε στην βάναυση παραβίαση της ΣΣΕ είτε σε ιδιαίτερες συμφωνίες με ¨διαθέσιμους¨ συνδικαλιστές. Τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής και οι επιπτώσεις της σε όλους τους εργαζόμενους είναι γνωστά. Στην προκειμένη περίπτωση η Lufthansa, και σαν μεμονωμένος εργοδότης αλλά και σαν εκπρόσωπος της AOFA, έχει εκφράσει επανειλημμένα την ενόχλησή της για την ύπαρξη της ΣΣΕ. Έτσι λοιπόν αναζητούσε τρόπους για παράκαμψη της και με αφορμή την ανάγκη ενίσχυσης του SX με προσωπικό προκειμένου να αντεπεξέλθει στις ανάγκες του, θεώρησε ότι βρήκε την χρυσή ευκαιρία να επιχειρήσει την επιβολή ενός νέου μοντέλου εργασιακών σχέσεων. Ένα μοντέλο το οποίο για τους σχεδιασμούς της εταιρείας θα εξασφάλιζε την συνέχεια στην ποιότητα και συγχρόνως την απαλλαγή από την εφαρμογή της ΣΣΕ. Το κόστος της επιλογής, το οποίο είναι υψηλότερο χωρίς αμφιβολία από την πρόσληψη προσωπικού LH, δεν τους ενδιαφέρει γιατί το πρωτεύον είναι να εφαρμοσθεί ένα μοντέλο το οποίο, όπως δηλώνουν το θεωρούν και πιλότο για τις άλλες εταιρείες.

Έπειτα από αυτή την εκτίμηση των σχεδιασμών της εταιρείας, την επιβεβαίωση από διάφορους νομικούς , μέσω γνωματεύσεων, ότι πρόκειται για εγχείρημα που παραβιάζει Ελληνική αλλά και Ευρωπαϊκή νομοθεσία και καταστρατηγεί την Συλλογική Σύμβαση, ποια θα έπρεπε να είναι η αντίδραση του Συλλόγου που σέβεται αρχές και ηθικές δεσμεύσεις; Τι άλλο από το να αρνηθεί την υλοποίηση του που υπονομεύει κατακτήσεις και το εργασιακό μέλλον των εργαζόμενων; Ποιος μπορεί σοβαρά να ισχυρισθεί και με ποια επιχειρήματα, δήθεν επαγγελματικά, η τεχνοκρατικά, ότι πρέπει να το δεχθούμε είτε γιατί είναι αναπόφευκτο είτε γιατί έτσι θα ¨ξελαφρώσει¨ το προσωπικό από το, πράγματι, μεγάλο βάρος εργασίας; Γιατί πρέπει να θεωρούνται σαν ¨θέσφατο¨ τα επιχειρήματα της εταιρείας και δεν θεωρούνται επιχειρήματα η νομιμότητα και η ανάγκη σεβασμού της ΣΣΕ; Oποιος πιστεύει ότι πρέπει να δεχθούμε το εγχείρημα, πρέπει συγχρόνως να δηλώσει ευθαρσώς ότι αποποιείται την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης και ότι θα διαπραγματεύεται ατομικά τους όρους αμοιβής και εργασίας. Δεν μπορεί να ωφελείται από τους συλλογικούς αγώνες και κατακτήσεις και συγχρόνως να παίρνει αποστάσεις από τους συναδέλφους του, όταν θεωρεί ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα προσωπικά του συμφέροντα.
Η εταιρεία, ενώ προσπαθεί να δείξει ένα πρόσωπο με κοινωνική ευαισθησία και πρόθυμη να συζητήσει με τον Σύλλογο, στην πορεία αποδεικνύει την προσχηματικότητα του διαλόγου και προσπαθεί να επιβάλει το σχεδιασμό της αγνοώντας προτάσεις που η ίδια ζήτησε η αλλάζοντας σταδιακά-μετά από συμβουλές του νομικού συμβούλου- τις θέσεις που είχε θέσει σε προηγούμενες συναντήσεις και είναι καταγραμμένες στα πρακτικά. Είναι ολοφάνερη η εκτίμηση της ότι το εγχείρημα πάσχει νομικά και δεν μπορεί να το δικαιολογήσει ούτε στους εργαζόμενους ούτε στους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και γιαυτό επιλέγει αυτή την τακτική. Συγκεκριμένα:
-Στη συνάντηση στις 4 Νοέμβρη συμφωνείται μετά από πρόταση της εταιρείας, συγκεκριμένα του κου Lorensen D., η υποβολή εκ μέρους του Συλλόγου εναλλακτικών προτάσεων οι οποίες όπως ξεκαθαρίσθηκε από την πλευρά του Συλλόγου, δεν μπορεί να κινούνται στα πλαίσια των προτάσεων της εταιρείας. Επίσης συμφωνείται να γίνει επόμενη συνάντηση για την συζήτηση των προτάσεων. Στις 13 Νοέμβρη αποστέλλονται οι προτάσεις του Συλλόγου. Στις 17 Νοέμβρη απαντά εγγράφως η εταιρεία ότι απορρίπτει τις προτάσεις μας γιατί δεν βρίσκονται μέσα στο πνεύμα της εταιρείας……….Δεν ορίζεται συνάντηση όπως είχαμε συμφωνήσει. Στις 20 Νοέμβρη αποστέλλει ο Σύλλογος απαντητική επιστολή όπου καυτηριάζει την τακτική της εταιρείας και ζητάει νέα συνάντηση. Συγχρόνως η εταιρεία προχωράει στην μετακίνηση συναδέλφου στα Γραφεία Πόλης και αναζητάει τον δεύτερο.. Σαν Σύλλογος κάνουμε καθαρό και σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση των εργαζόμενων του SX, ότι ανεξάρτητα από τις μονομερείς ενέργειες της εταιρείας, το εγχείρημα δεν γίνεται αποδεκτό, έτσι η αλλιώς.

Και ξαφνικά ορισμένοι συνάδελφοι αντιδρούν μέχρι παραίτησης από τον Σύλλογο, για την τοποθέτηση που υποχρεούται να κάνει ο Σύλλογος σχετικά με την μετακίνηση της συν. Λυσάνδρου. Ζητούν από τον Σύλλογο να στηρίξει την άποψη της εταιρείας σχετικά με το ασυμβίβαστο και επιπλέον, γιατί η συγκεκριμένη συνάδελφος, αλλά και ο σύζυγός της, με την συμπεριφορά τους έχουν βλάψει άλλους συναδέλφους. Προσωπικά έχω το θάρρος να δηλώσω ότι δεν συμφωνώ με πολλές ενέργειες των δύο συναδέλφων, υπήρξα ο ίδιος θύμα και σαν πρόσωπο αλλά και σαν Πρόεδρος του Συλλόγου τέτοιων συμπεριφορών και θα έπρεπε τώρα στην κρίσιμη στιγμή να σταθούν και οι ίδιοι αυτοκριτικά απέναντι σ΄αυτό το κλίμα που δημιούργησαν. Όμως ποιο είναι το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση;
Η εταιρεία παίρνοντας την απόφαση να διακόψει τον διάλογο και να προχωρήσει στην επιβολή των σχεδιασμών της, έπρεπε να βρει τον τρόπο που θα μείωνε τις αντιστάσεις των εργαζόμενων. Έτσι λοιπόν η εταιρεία θεώρησε ότι βρήκε τον αδύναμο κρίκο για να σπάσει την ενωμένη αντίδραση των συναδέλφων, πιστεύοντας ότι το επόμενο βήμα-η εύρεση δηλαδή και του δεύτερου- θα ήταν ευκολότερη και ότι οι υπόλοιποι συνάδελφοι θα αναγκασθούν να αποδεχτούν τις επιλογές της. Πρέπει να πω βέβαια ότι κάποιοι, για δικές τους σκοπιμότητες, ακούσια η εκούσια, διευκολύνουν το προχώρημα των επιδιώξεων της εταιρείας, όταν αναδεικνύουν σαν μείζον θέμα την αντιπαράθεσή τους με την Λυσάνδρου.

Πώς θα έπρεπε να σταθεί ένα Διοικητικό Συμβούλιο που σέβεται τις αρχές του; Ποιος μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα από το κάθε μέλος να ζητήσει την στήριξη του Συλλόγου; Ποιος είναι αυτός που θα αποφασίσει αν κάποιος το δικαιούται η όχι; Και ποιος είναι αυτός που θα απαιτεί ¨πιστοποιητικά¨ ορθής συμπεριφοράς για τον καθένα που μπορεί να βρεθεί στην ανάγκη στο μέλλον;
Ο Σύλλογος σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να στηρίξει κάθε εργαζόμενο που θα αντιδρούσε στην μετακίνησή του, γιατί εκτιμά ότι πρέπει με κάθε τρόπο να εμποδίσει την υλοποίηση του σχεδίου της εταιρείας. Αλλά συγχρόνως κάνει καθαρό ότι η μετακίνηση δεν συνδέεται με την αποδοχή του σχεδίου. Δεν σημαίνει δηλαδή ότι μετά από αυτό οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα αποδεχτούν το εγχείρημα.
Με βάση λοιπόν τις θέσεις αρχών ενήργησε και ενεργεί Σύλλογος .Ένα Σύλλογος που διαπραγματεύεται τις αρχές του δεν έχει καμία πιθανότητα να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του, Αυτό έχει διδάξει και η ιστορία του κλάδου.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα ερώτημα; Αν η εταιρεία έχει την δυνατότητα να επιβάλλει τους σχεδιασμούς της, γιατί υπάρχει αυτή η αντίδραση για την θέση του Συλλόγου; Είναι φανερό ότι η εταιρεία έχει πληροφορηθεί την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης για τη εξουσιοδότηση του ΔΣ να προχωρήσει, αν κρίνει, σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Και είναι επίσης φανερό ότι την ενοχλεί το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων της Lufthansa, μαζί και των Γραφείων Πόλης, κατανοούν τις συνέπειες αυτής της επιλογής της εταιρείας. Αυτό είναι που την οδηγεί στην διαρροή απειλών για το σύνολο των εργαζόμενων.
Έτσι λοιπό δύο εξηγήσεις μπορούν να δοθούν. Είτε ότι ενοχλεί και φοβίζει η αντίδραση του , είτε, ότι ζητείται η συναίνεσή του. Αλλά αν ζητείται η συναίνεσή του τότε γιατί διακόπτεται ο διάλογος; Συναίνεση επίσης σημαίνει ότι ο Σύλλογος, καθορίζει ποιος θα μετακινηθεί στα Γραφεία Πόλης, η, ότι δεν θα αντιδράσει στην μονομερή απόφαση της εταιρείας. Μήπως αυτό εννοούν όσοι διαφωνούν με την θέση του Συλλόγου; Δεν καταλαβαίνουν ότι η λογική τους δεν οδηγεί πουθενά εκτός από το να διευκολύνουν, ακούσια η εκούσια , την εταιρεία; Διότι ο Σύλλογος κινείται με βάση μια ομόφωνη απόφαση. Αν υπάρχει πρόβλημα, τότε ο κάθε ένας δηλώνει ενυπόγραφα την αποδοχή των σχεδίων της εταιρείας και συγχρόνως υποδείχνει ποιος θα μετακινηθεί στα Γραφεία Πόλης. Έτσι είναι οι καθαρές θέσεις.

Μπροστά μας έχουμε μεγάλο δρόμο. Εκκρεμεί συνάντηση με το Υπουργείο Απασχόλησης. Ενημερώνεται ο Κλάδος και η κοινή γνώμη για τις επιλογές της Lufthansa. Δεν έχουμε εξαντλήσει τα συνδικαλιστικά και νομικά μέτρα. Πιστεύομε ότι οι εργαζόμενοι θα εκτιμήσουν την συνεπή στάση του Συλλόγου, διαφορετικά διαλέγουν τον αυτοχειριασμό. Προσωπικά αλλά και κανένα μέλος του ΔΣ δεν είναι διατεθειμένο να στιγματισθεί σαν υπονομευτής των κατακτήσεων και του μέλλοντος του Κλάδου. Άλλοι μπορεί να το έχουν αποδεκτοί, εμείς όχι.

Υ.Γ Το περιεχόμενο του άρθρου δεσμεύει μόνο τον συγγραφέα του.
Συναδελφικά
Παπαδέας Χρήστος