Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Όνειρο όλων των συναδέλφων του Κλάδου, αλλά και όλων των εργαζόμενων, είναι να καταφέρουν να συμπληρώσουν τον απαραίτητο χρόνο προϋπηρεσίας και να προχωρήσουν στην συνταξιοδότησή τους. Ιδιαίτερα σήμερα, με τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι από την επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, η προσδοκία της συνταξιοδότησης γίνεται πολλές φορές βραχνάς.
Για μένα αυτή η στιγμή έφτασε. Μετά από τριάντα και πλέον χρόνια αποφάσισα να αποχωρήσω από τον Κλάδο και να συνταξιοδοτηθώ. Δεν ήταν εύκολη απόφαση και ούτε πάρθηκε κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, αφού είναι στους περισσότερους γνωστά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα τα τελευταία χρόνια με την εταιρεία μου. Δεν ήταν επίσης εύκολη γιατί, όπως και να το κάνουμε, τόσα χρόνια μέσα σε ένα εργασιακό χώρο, δένεσαι. Με τους συναδέλφους, με τα προβλήματα , με τις χαρές και με τις λύπες. Όμως κάποτε αυτή η στιγμή θα έφτανε. Και ήρθε τώρα.
Συνταξιοδοτούμε από την εργασία μου, όχι όμως από την κοινωνική και συνδικαλιστική μου δραστηριότητα. Για ανθρώπους που η συμμετοχή τους στα κοινά και ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι επιλογή ζωής και όχι χόμπυ, η δραστηριότητα τους δεν εξαρτάται από το εργασιακό τους καθεστώς. Συμμετέχουν από οποιοδήποτε πόστο μπορούν να είναι χρήσιμοι για τους εργαζόμενους. Σαν Πρόεδρος του Συλλόγου παραμένω στο Διοικητικό Συμβούλιο για όσο διάστημα μου επιτρέπει ο νόμος και θα συνεχίσω να ασκώ τα καθήκοντά μου, βοηθώντας όσο μπορώ το Σύλλογο και την προσπάθεια για ανάδειξη νέων συναδέλφων στο Διοικητικό Συμβούλιο. Αυτή άλλωστε είναι και η φυσιολογική πορεία. Όπως εμείς συνεχίσαμε το έργο των παλαιότερων, έτσι και οι νέοι συνάδελφοι θα συνεχίσουν την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος του Κλάδου. Στο μέλλον θα συνεχίσω να είναι κοντά και να συνεισφέρω στο Σύλλογο, αλλά και γενικότερα στο Κλάδο, με μορφές και τρόπους που θα βρεθούν την κατάλληλη στιγμή.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Παπαδέας Χρήστος
Όνειρο όλων των συναδέλφων του Κλάδου, αλλά και όλων των εργαζόμενων, είναι να καταφέρουν να συμπληρώσουν τον απαραίτητο χρόνο προϋπηρεσίας και να προχωρήσουν στην συνταξιοδότησή τους. Ιδιαίτερα σήμερα, με τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι από την επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα, η προσδοκία της συνταξιοδότησης γίνεται πολλές φορές βραχνάς.
Για μένα αυτή η στιγμή έφτασε. Μετά από τριάντα και πλέον χρόνια αποφάσισα να αποχωρήσω από τον Κλάδο και να συνταξιοδοτηθώ. Δεν ήταν εύκολη απόφαση και ούτε πάρθηκε κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, αφού είναι στους περισσότερους γνωστά τα προβλήματα που αντιμετώπιζα τα τελευταία χρόνια με την εταιρεία μου. Δεν ήταν επίσης εύκολη γιατί, όπως και να το κάνουμε, τόσα χρόνια μέσα σε ένα εργασιακό χώρο, δένεσαι. Με τους συναδέλφους, με τα προβλήματα , με τις χαρές και με τις λύπες. Όμως κάποτε αυτή η στιγμή θα έφτανε. Και ήρθε τώρα.
Συνταξιοδοτούμε από την εργασία μου, όχι όμως από την κοινωνική και συνδικαλιστική μου δραστηριότητα. Για ανθρώπους που η συμμετοχή τους στα κοινά και ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι επιλογή ζωής και όχι χόμπυ, η δραστηριότητα τους δεν εξαρτάται από το εργασιακό τους καθεστώς. Συμμετέχουν από οποιοδήποτε πόστο μπορούν να είναι χρήσιμοι για τους εργαζόμενους. Σαν Πρόεδρος του Συλλόγου παραμένω στο Διοικητικό Συμβούλιο για όσο διάστημα μου επιτρέπει ο νόμος και θα συνεχίσω να ασκώ τα καθήκοντά μου, βοηθώντας όσο μπορώ το Σύλλογο και την προσπάθεια για ανάδειξη νέων συναδέλφων στο Διοικητικό Συμβούλιο. Αυτή άλλωστε είναι και η φυσιολογική πορεία. Όπως εμείς συνεχίσαμε το έργο των παλαιότερων, έτσι και οι νέοι συνάδελφοι θα συνεχίσουν την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος του Κλάδου. Στο μέλλον θα συνεχίσω να είναι κοντά και να συνεισφέρω στο Σύλλογο, αλλά και γενικότερα στο Κλάδο, με μορφές και τρόπους που θα βρεθούν την κατάλληλη στιγμή.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Παπαδέας Χρήστος
