Αν θα επιχειρούσαμε να προσδιορίσουμε τις
συνέπειες του μνημονίου στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, θα
καταλήγαμε στις εξής διαπιστώσεις:
-Κατάργηση κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας
και δημοκρατίας
-Κατάργηση του κοινωνικού κράτους
-Κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας
-Εκποίηση της χώρας μας
-Νέα μέτρα μετά από τρίμηνο
Επειδή οι εργαζόμενοι δικαιολογημένα αναρωτιούνται
και αγωνιούν για τις πρακτικές επιπτώσεις αυτού του ανάλγητου και καταστροφικού
μνημονίου, θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια πρώτη εικόνα των επιπτώσεων του.
Πρέπει
καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι η ψήφιση του δεν σημαίνει και αυτόματη εφαρμογή
του. Για να αρχίσει η εφαρμογή των προβλέψεων του πρέπει να επακολουθήσουν οι
λεγόμενοι εφαρμοστικοί νόμοι, οι οποίοι και θα ξεκαθαρίσουν τυχόν ασάφειες και ερωτήματα και θα πάρουν
την μορφή νόμου. Άρα κανείς δεν μπορεί ακόμα να επιβάλει τίποτα.
Τα πρώτα συμπεράσματα είναι τα εξής:
-Το μνημόνιο πάσχει από συνταγματικότητα όπως
αποφαίνονται επιφανείς συνταγματολόγοι. Βέβαια η συνταγματικότητα ενός νόμου
κρίνεται από την εκάστοτε πλειοψηφία που διαμορφώνεται μέσα στην βουλή και
φυσικά οι επιθυμίες της καθορίζουν τον συνταγματικό η μη χαρακτήρα, προς δόξαν
της δημοκρατίας!!!!! Η αντισυνταγματικότητα εκτός των άλλων κρίνεται και ως
προς την παραβίαση της συνταγματικής πρόβλεψης για την ελευθερία των Συλλογικών
διαπραγματεύσεων.
-Κατάργηση επιδομάτων σε κοινωνικές ομάδες με
χαμηλό εισόδημα και άτομα χρείζοντα βοήθειας. Κατάργηση του Οργανισμού
Εργατικής κατοικίας και Εργατικής Εστίας, που προσφέρουν έργο με χρήματα από
τις εισφορές των εργαζόμενων. Μείωση των δαπανών για ιατροφαρμακευτική
περίθαλψη, αύξηση της συμμετοχής του ασθενούς στα φάρμακα, μείωση των συντάξεων
κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων.
-Κατάργηση και των τελευταίων εργατικών νόμων που
προσέφεραν μια στοιχειώδη προστασία στον εργαζόμενο και του έδιναν την
δυνατότητα να διαπραγματευτεί την αμοιβή του. Συγκεκριμένα:
-Μείωση του κατώτερου μισθού της ΓΣΕΕ κατά 22% και των νέων εργαζόμενων
μέχρι 25 χρονών κατά 32%. Διαμόρφωση του κατώτερου μισθού όχι μέσα από
διαπραγματεύσεις εργαζομένων εργοδοτών, ΑΛΛΑ
ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Στην ουσία δηλ. πρόκειται για κατάργηση
της ΓΣΕΕ και κατ΄επέκταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Η μείωση του
κατώτερου μισθού θα συμπαρασύρει τόσο το επίδομα ανεργίας όσο και τις συντάξεις
που είναι συνδεδεμένες με αυτόν. Η μείωση του κατώτερου μισθού θα συμπαρασύρει
και τις κλαδικές συμβάσεις στον βαθμό που μέσα από την δυνατότητα για σύναψη
επιχειρησιακής η ατομικής σύμβασης που αποκλίνει από τα όρια της κλαδικής, θα
καταλήξει στον κατώτερο σημείο βασικού μισθού που προβλέπεται μετά την
περικοπή.
-Αναστέλλονται
οι διατάξεις νόμου και συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν αυτόματες αυξήσεις
μισθών , περιλαμβανομένων και εκείνων περί ωριμάνσεων. Αυτό πρακτικά, όπως
διατυπώνεται και με κάθε επιφύλαξη μέχρι να διατυπωθεί με την μορφή νόμου,
επιφέρει πάγωμα της εξέλιξης μέσω επιδομάτων τριετίας η άλλης μορφής ωρίμανσης.
-τροποποιείται ο Ν. 1876/90 περί συλλογικών διαπραγματεύσεων με σκοπό να
προσαρμοσθούν οι μισθοί στις
μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες!!!!!!! Έτσι καθορίζεται ότι ανώτερος χρόνος
ισχύος μιας σύμβασης είναι η τριετία και όσες έχουν ήδη συναφθεί έχουν ισχύ
άλλο ένα χρόνο. Μειώνεται σε τρείς μήνες η μετενέργεια και εάν δεν συναφθεί νέα
σύμβαση η αμοιβή επανέρχεται στο βασικό μισθό και συνεχίζουν να ισχύουν ΜΟΝΟ τα
επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, εκπαίδευσης και βαρέων επαγγελμάτων μέχρις ότου
συναφθεί νέα συλλογική σύμβαση η νέα ατομική σύμβαση. Από αυτή την ρύθμιση
εγείρονται πολλά ερωτηματικά τα οποία θα πρέπει να διευκρινισθούν με τον εφαρμοστικό
νόμο. Δηλ. αν πάρουμε υπόψην ότι οι αεροπορικές εταιρείες έχουν μισθολόγια
βαθμολόγια, ποιος είναι αυτός ο βασικός μισθός. Ο βασικός μισθός του κλιμακίου
που βρίσκται ο εργαζόμενος, η ο εισαγωγικός βασικός μισθός του κλιμακίου;
-Η
προσφυγή στην διαιτησία γίνεται ΜΟΝΟ με την σύμφωνη γνώμη των δύο μερών.
Οι ρυθμίσεις αυτές δίνουν την δυνατότητα στους
εργοδότες να κωλυσιεργούν την ΣΣΕ μέχρι την παρέλευση του τριμήνου και μετά την
λήξη του να αρνούνται την προσφυγή στον ΟΜΕΔ ο οποίος βέβαια θα έχει ως
μοναδικό περιεχόμενο τον βασικό μισθό και τίποτα άλλο.
-Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε απαντήσει στο ερώτημα
γιατί ακολουθούν αυτή την πολιτική αφού βλέπουν ότι δεν είναι αποτελεσματική.
Το μνημόνιο έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που έχει πλέον αντιληφθεί όλος ο
κόσμος. Μέσα από το μνημόνιο η Ελλάδα
παραιτείται με την ψήφο των συγκεκριμένων κομμάτων και βουλευτών οποιασδήποτε
προστασίας έναντι των δανειστών της, κάτι πρωτοφανές στα παγκόσμια πράγματα. Η
χώρα μας παραδίδεται με την βούλα του μνημονίου στους δανειστές μαζί και ο λαός
της.
-Μέσα από
το μνημόνιο γίνεται αναφορά και σε νέα μέτρα μετα την παρέλευση ενός τριμήνου.
Όσο συνεχίζεται αυτή η καταστροφική πολιτική τόσο θα δημιουργείται η ανάγκη για
νέα μέτρα. Ένας ατελείωτος φαύλος κύκλος.
Τα βασικά συμπεράσματα που βγαίνουν είναι τα εξής:
-Η προστασία των εργατικών κατακτήσεων
βασίζεται πλέον στην δύναμη του αγώνα των εργαζομένων. Πρόσφατο παράδειγμα
η Εμπορική Τράπεζα που ακύρωσε την απόφαση της για μονομερή μείωση μισθών και
κάλεσε το σωματείο για συνέχιση των διαπραγματεύσεων για υπογραφή ΣΣΕ. Είχε
μεσολαβήσει η απεργία των εργαζόμενων και η μαζική συμμετοχή τους. Τίποτα
δεν πάει χαμένο.
-Οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό κίνημα του
χώρου πρέπει να αντιμετωπίσουν με
ψυχραιμία και όχι πανικό αυτές τις εξελίξεις. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι
στιγμής δεν έχει καταγγελθεί η ΣΣΕ και έχουν σταματήσει οι ενέργειες για
εκφοβισμό των εργαζόμενων προκειμένου να υποκύψουν σε επιλογές της εργοδοσίας. Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
-Ο αγώνας των
εργαζόμενων θα συνεχισθεί για την αντιμετώπιση των εφαρμοστικών νόμων. ΠΟΛΛΑ ΘΑ
ΚΡΙΘΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΑΧΗ.
-Η ίδια η ζωή
και η αντικειμενική πραγματικότητα αναγκάζουν το συνδικαλιστικό κίνημα να
εντείνει την πολιτικοποίηση των αιτημάτων του και του αγώνα του. Να καταδείξει
με πολύ σαφή και καθαρό τρόπο ποιοι ωφελούνται και ποιοι θίγονται από αυτή την
πολιτική και ποια είναι τα αιτήματα εκείνα που πρέπει να μπουν σαν αιχμή για
την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής, έντονα ταξικής και καταστροφικής πολιτικής. Η
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου έδειξε ότι ο λαός μπορεί.
